omdat niet alle appels rood zijn
Ik heb het een paar jaar geleden gedaan: weeksparen. Ik geloof dat ik halverwege afgehaakt ben, maar in 2019 wil ik een nieuwe poging gaan wagen. In dit jaar wil ik een hoop sparen voor meerdere doelen. Zo moet ik waarschijnlijk ergens verhuizen, wil ik Verwilderd, deel 2 van de Ongetemd-serie, uit gaan geven, wil … Continue reading 52 weken sparen
Hoi. Ja, ik leef nog. Ik had gewoon niet zoveel te melden. Althans: niet iets voor hier. Maar deze blog is extra en als ik niets te melden heb, ga ik niet speciaal een berichtje bedenken. Maar vandaag heb ik weer een mooie. Toegegeven: ik wás ook een raar en introvert kind. Ik ben een … Continue reading Ik ben een extraverte introverte autist
Soms vraag ik me weleens af waarom het lijkt of mensen mij nooit zo leuk vinden. Het is een terugkerend patroon: ze doen aardig in het begin, maar als er een boeiender persoon voorbij komt, dumpen ze me. Dingen als ’O, ik zie Piet lopen, ik ga even met hem praten’, zijn niet onbekend. Nou … Continue reading Ben ik niet leuk genoeg?
Soms zijn er dingen die je simpelweg gewoon niet wil weten. Dat is voor mij bijvoorbeeld de motivatie om geen Google Analytics en Jetpack op deze blog los te laten. Want ik wil niet weten wie al mijn openhartige stukjes leest. Voor mijn gevoel is deze site niet zo heel bekend onder de mensen die … Continue reading Niet willen weten
Er is geen samenvatting, omdat dit een beveiligd bericht is.
Jarenlang was ik degene aan wie mensen steevast vroegen: ‘En jij, jij wilt zeker nog steeds geen kinderen?’ Mijn ex wilde op termijn kinderen, ik niet (ging hierom niet uit overigens). We hadden regelmatig ‘discussies’ over namen. Zo vond ik Nova een echte jongensnaam (nu wat minder), terwijl hij het toch ‘echt een meisjesnaam vond’. … Continue reading Als je overduidelijke nee ineens een misschien wordt
Het is al lang geleden dat ik hier iets schreef, maar ik had er geen puf voor. En dat vind ik prima, want deze blog is voor erbij. Mijn hoofdblog is en blijft pluizenbol. En eerlijk is eerlijk: die wordt ook een stuk beter bezocht. Maar nu wilde ik mijn ei weer eens kwijt en … Continue reading Gezocht: achttienjarige m/v met twintig jaar werkervaring
Mijn allereerste bloghier was over tatoeages, over het feit dat het de nieuwe piercings lijken te zijn en over het feit dat ik al jaren twijfelde. ‘Inmiddels zit ik al een paar jaar met hetzelfde idee: ik wil een tekst op mijn rechterpols. De tekst is ook al een tijdje hetzelfde: ‘We live and breathe words.’ … Continue reading Tatoeage: Everybody’s got their demons
Dit wordt een lange zeikblog. Alvast excuus daarvoor. De toekomst is iets abstracts, maar tegelijkertijd is het iedere dag weer zover. Want vandaag was gister de toekomst, maar is nu het heden. Natuurlijk kun je het ook over tien jaar als het over dit onderwerp gaat, maar dat maakt niet uit. Er zijn dagen dat … Continue reading Toekomstmuziek
Stemmen is iets dat we in maart weer mogen doen. We mogen nieuwe vertegenwoordigers kiezen die de komende vier jaar ons land mogen gaan besturen. Ik ben eenendertig, dus ik heb inmiddels al best een aantal keer gestemd. Deels omdat kabinetten eerder vielen dan gepland of gewoon omdat de vier jaar om waren. Dat laatste … Continue reading Stem!